1. Stanisław Barańczak – „Ocalone w tłumaczeniu” – szkice o warsztacie tłumacza poezji z dołączeniem małej antologii przekładów – Wydawnictwo a5, Kraków 2004, ISBN 83–85568–07–7.

Jest to, jak wskazuje podtytuł, książka o pracy tłumacza. Miejscami wręcz fascynująca, a zawsze błyskotliwie i pięknie napisana. Jest źródłem informacji nie tylko o pracy Barańczaka, ale i o wielu mało znanych utworach. Zaś porównanie oryginałów i przekładów daje pojęcie o umiejętnościach autora.

2. Stanisław Barańczak – „Pegaz zdębiał” – Poezja nonsensu a życie codzienne: Wprowadzenie w prywatną teorię gatunków. Wydawnictwo PULS, Londyn 1995, ISBN 1–85917–045–5.

W przeciwieństwie do poprzedniej, poważnej – rzec by można – programowej, ta książka ma charakter wyraźnie rozrywkowy. Nawiązuje, oczywiście (o czym autor pisze we wstępie), do „Pegaza dęba” J. Tuwima i jest po prostu porcją dobrej zabawy literackiej na najwyższym poziomie.

[mc]