Post Scriptum.

Tak się złożyło, że w tym samym numerze „Scientific American”, w którym ukazał się ten esej, w dziale „Nauka i obywatele” znalazła się także krótka notatka o amerykańskim arsenale nuklearnym. Informacje te skompilowane przez Center for Defense Information oraz National Resources Defense Council, oznajmiały, że bieżący arsenał wynosi około 30000 głowic nuklearnych, z czego 23000 w stanie gotowości bojowej. (Znakomita ilustracja unaoczniająca ten stan znajduje się poniżej). Administracja Reagana, jak podaje, planowała zbudowanie około 17000 nowych głowic w ciągu nastepnych dziesięciu lat oraz zniszczenie około 7000, zatem zwiekszenie arsenału o około 10000 głowic jądrowych.

Odpowiada to z grubsza około dziesięciu tonom TNT [TNT (trotyl) – 2,4,6 TrójNitroToluen – silny materiał wybuchowy – przypis mój – M.C.] na głowę Rosjanina. A teraz – co to rzeczywiście znaczy? Wolfowi H. Fahrenbachowi dokuczało to samo pytanie i napisał mi o tym, co odkrył.

Dziesięć ton TNT przekracza moje wyobrażenie o liczbach, zapytałem więc mojego przyjaciela, eksperta od materiałów wybuchowych, co może zdziałać funt, dziesięć funtów, sto funtów etc. TNT. Jeden funt TNT zabija wszystkie osoby w samochodzie, z którego zostają płonące szczątki; dziesięć funtów zrównuje z ziemią typowy podmiejski domek; a tysiąc funtów zapakowane do starego niemieckiego czołgu wysyła jego wieżyczkę w niskie chmury. Byłoby chyba rozsądnym zasugerować administracji, że najbardziej cywilizowane kraje kontentują się normalnym zabiciem każdego ze swoich wrogów i, że nie ma żadnego nieodpartego powodu, aby musieć ich jeszcze zjonizować.

Wydało mi się to interesujące, ponieważ tak się złożyło, że przypomniałem sobie, że 241 marines zabitych w ostatnim wybuchu samochodu – bomby w Bejrucie, znajdowało się w budynku zniszczonym przez coś, co oszacowano na jedną tonę trotylu. Dziesięć, dobrze rozłożonych, ton mogłoby zabić, jak sądzę, 2400 osób. Dziesięć ton – to mój przydział, i wasz także. I to jest ten niewyobrażalny overkill z jakim mamy do czynienia w erze atomowej.

Inny sposób spojrzenia na to jest taki. Na świecie jest około 25000 megaton broni jądrowej. Jeśli zdekodujemy przedrostek „mega” do jego znaczenia „milion”, oraz „ton” do „2000 funtów”, otrzymamy 25000x1000000x2000 funtów równoważnika trotylowego, co czyni 50 000 000 000 000 funtów rozłożonych pomiędzy nas, zapewnie nie równomiernie – lecz z pewnością wystarczająco.

Poglądowe przedstawienie realnej sytuacji uzbrojenia. Rysunek przedstawia obecną moc rażenia świata w kategoriach mocy rażenia Drugiej Wojny Światowej. Punkt w centrum obrazuje całą [podkreślenie moje – M.C.] moc rażenia użytą w Drugiej Wojnie Światowej (włączywszy w to bomby atomowe zrzucone na Hiroszimę i Nagasaki); trzy megatony. Pozostałe punkty reprezentują obecną moc broni nuklearnych świata. Sięga ona 18000 megaton, co równa się 6000–krotnej mocy rażenia użytej w Drugiej Wojnie Światowej. Stany Zjednoczone (i ich sojusznicy) oraz Związek Radziecki (i jego sojusznicy) dzielą tę moc mniej wiecej po równo. [pisane w roku 1981 – M.C.]

Trzy punkty w kółeczku w lewym górnym rogu zawierające dziewięć megaton reprezentują uzbrojenie zaledwie jednej łodzi podwodnej typu Posejdon. Jest to równowartość trzech mocy rażenia użytych w Drugiej Wojnie światowej i wystarcza do zniszczenia 200 największych miast Związku Radzieckiego. Posiadamy 31 takich łodzi i dziesięć podobnych typu Polaris. Kółko w lewym dolnym rogu zawierające 24 megatony reprezentuje jedną nowoczesną łódź podwodną typu Trident, wyposażoną w moc rażenia ośmiokrotnie większą niż użyta w Drugiej Wojnie Światowej; wystarcza to do zniszczenia każdego większego miasta na półkuli północnej. Sowieci dysponują podobnym poziomem mocy zniszczenia.

Tylko dwa kwadraty na tym rysunku (300 megaton) reprezentują moc rażenia wystarczającą dla zniszczenia wszystkich dużych i średnich miast na całym świecie.

[Rysunek wykonali Jim Geier i Sharyl Greek w 1981] [mc]

(cdn.)

[mc]